poniedziałek, 17 marca 2014

:)

ZAPRASZAM DO ZAPOZNANIA SIĘ Z NASZĄ POLONISTYCZNĄ GALERIĄ OSIĄGNIĘĆ, KTÓRA JEST CAŁY CZAS AKTUALIZOWANA:

http://wiolettagala.blogspot.com/2013_01_01_archive.html

poniedziałek, 24 lutego 2014

Powtarzamy do egzaminu- PART 3. FORMY WYPOWIEDZI

ROZPRAWKA

Rozprawka to forma wypowiedzi pisemnej, której istotą jest zajęcie własnego stanowiska wobec pewnego problemu i sformułowanie logicznych argumentów potwierdzających to stanowisko.

2. Kompozycja rozprawki.

Najprostszy schemat kompozycyjny rozprawki wygląda następująco:

a) wstęp i teza- jednoznaczne stwierdzenie, opinia w jakiejś sprawie;

c) argumenty przemawiające za prawdziwością tezy;

d) zakończenie- potwierdzenie tezy.

3. Rozprawka krok po kroku.

a) dokładnie przeczytaj temat rozprawki i określ problem zawarty w temacie;

b) sformułuj tezę będącą własnym stanowiskiem wobec problemu;

c) przygotuj listę argumentów i dokonaj ich selekcji; warto zacząć od argumentów najważniejszych, istotna jest więc ich hierarchia i kolejność; każdemu z argumentów poświęć przynajmniej jeden akapit;

d) jeśli to możliwe, przygotuj cytaty pasujące do argumentów (sposoby wprowadzania cytatów – patrz poniżej);

e) napisz plan rozprawki;

f) zgromadź słownictwo przydatne do zredagowania rozprawki (patrz poniżej)

g) zredaguj rozprawkę;

h) popraw ewentualne błędy.

4. Język i styl rozprawki.

a) zwroty i wyrażenia służące do wprowadzania argumentów:

I argument: po pierwsze…, zacznę od…, na początku chciałbym przedstawić…, rozpocznę swoje rozważania od najsilniejszego argumentu…, wypada zacząć od…, moim pierwszym argumentem będzie… itp.;

II argument: po drugie…, oto kolejny argument…, za tezą przemawia także fakt, że…, przedstawię teraz kolejny argument…, następną sprawą będzie…, moim drugim argumentem będzie…, z kolei… itp.;

III argument: wypada też dodać, że…, nie można też zapomnieć o…, na zakończenie przytoczę argument…, zakończę na argumencie…, jako ostatni przytoczę argument…, moje rozważania byłyby niepełne, gdybym nie przytoczył jeszcze jednego argumentu…, nie sposób pominąć jeszcze jednego argumentu… itp.;

b) zwroty i wyrażenia podkreślające własny punkt widzenia:

moim zdaniem…, myślę, że…, uważam, że…, według mnie…, jestem zdania, że… itp.;

c) zwroty i wyrażenia podkreślające słuszność argumentów:

nie ma wątpliwości, co do tego, że…, bezsprzecznym wydaje się fakt, iż…,

jest rzeczą oczywistą, że.. jestem w stu procentach przekonany, że…, jest pewne, że…, wyraźnie widać, że…, niewątpliwie.., słusznie, wszystkie fakty przemawiają za tym, że…, z całą pewnością można stwierdzić, że... itp..

Uwaga: niedopuszczalne jest stosowanie w rozprawce wyrazów i zwrotów z języka potocznego oraz takich, które są zabarwione emocjonalnie, np. facet, knajpa, gadać, fajny, super, wkurzający itp.

5. Użycie cytatów.

Pisząc rozprawkę można odwołać się do cytatów, opinii znanych osób, powiedzeń, przysłów itp. Cytat będzie wtedy podnosił wartość argumentu.

Przykładowe sformułowania służące wprowadzaniu cytatów:

ten argument najlepiej potwierdzają słowa: „…………..”

aby poprzeć moje zdanie zacytuję słowa x, który powiedział: „……………….”

powołam się na znane wszystkim powiedzenie, że „………………………”

moją opinię potwierdza następujący cytat: „…………………..” itp.

PODANIE, LIST PRYWATNY I OFICJALNY, WYWIAD, PRZEMÓWIENIE--> odsyłam do naszego obecnego podręcznika GRAMATYKA I STYLISTYKA.

czwartek, 23 stycznia 2014

Powtarzamy do egzaminu gimnazjalnego -part 2. :) WYPOWIEDZENIA

I. ZDANIA WSPÓŁRZĘDNIE ZŁOŻONE:

1. Pamiętamy, że zdanie złożone musi zawierać więcej niż jedno orzeczenie.

2. Zdania współrzędnie złożone określamy przede wszystkim za pomocą spójników, które łączą zdania składowe.

3. Wyróżniamy cztery rodzaje zdań współrzędnie złożonych:

a). Łączne – jedna część zdania łączy się z treścią drugiego zdania składowego.

Np. Jadę na rowerze i podziwiam widoki.

Spójniki: i , oraz, tudzież, zarazem, także, ni, ani.

wykres: __1__....__2__

b). Rozłączne - zdania składowe wykluczają się wzajemnie.

Np. Zjem obiad albo wypiję koktajl.

Spójniki: albo, lub, bądź.

wykres: __1__<....>__2__

c). Wynikowe - jedna czynność wynika z drugiej.

Np. Jest zimno, więc ludzie ubierają się cieplej.

Spójniki: więc, zatem, toteż, dlatego.

wykres: __1__>....>__2__

d). Przeciwstawne - czynności przeciwstawiają się sobie.

Np. Nie miała już siły wspinać się, ale walczyła do końca.

Spójniki: ale, lecz, a, jednak, zaś, natomiast.

wykres: __1__>....<__2__

II ZDANIA PODRZĘDNIE ZŁOŻONE:

Zdanie podrzędnie złożone – zdanie złożone z wielu zdań składowych, w którym jedno z nich (zdanie podrzędne) wynika z drugiego (zdania nadrzędnego) i zastosowane samodzielnie nie zachowuje sensu, np. Okazało się, że pisały o tym wszystkie gazety. Zdania składowe oddziela się przecinkiem.

Rodzaje zdań podrzędnie złożonych:

przydawkowe (jaki? jaka? jakie? czyj? czyja? czyje? który? która? które? ile? czego? z czego?) – np. Usta, które kłamią, zabijają duszę. (Usta, jakie? które kłamią, zabijają duszę.)

dopełnieniowe (kogo? czego? komu? czemu? kogo? co? kim? czym? o kim? o czym?) – np. Wiem, że nic nie wiem. (Wiem, o czym? że nic nie wiem.) Odpowiadają na pytania przypadków zależnych, oprócz mianownika i wołacza.

orzecznikowe (kim jest? czym jest? jaki jest?) – np. Nie byłem zawsze taki, jaki jestem. (Nie byłem zawsze taki, nie byłem jaki? jaki jestem.)

podmiotowe (kto? co?) – np. Kto się uczy, ten zda egzamin. (Ten zda egzamin, kto? kto się uczy.)

okolicznikowe:

miejsca (gdzie? skąd? dokąd? którędy?) – np. Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga. (Tam sięgaj, gdzie? gdzie wzrok nie sięga.)

czasu (kiedy? jak długo? w jakim czasie? dopóki? odkąd?) – np. Nie mów, kiedy cię nie poproszą. (Nie mów, kiedy? kiedy cię nie poproszą.)

sposobu (jak? w jaki sposób?) – np. Wykonał zadanie, stosując najprostszą metodę. (Wykonał zadanie, jak? stosując najprostszą metodę.)

przyczyny (dlaczego? z jakiej przyczyny? z jakiego powodu?) – np. Młodzież została zdemoralizowana, ponieważ wpłynęła na nią pop-kultura. (Młodzież została zdemoralizowana, dlaczego? ponieważ wpłynęła na nią pop-kultura.)

celu (po co? w jakim celu?) – np. Żołnierze wyruszyli, by walczyć na wojnie. (Żołnierze wyruszyli, w jakim celu? by walczyć na wojnie.)

przyzwolenia (mimo co? mimo czego? wbrew czemu?) – np. Dostał piątkę, mimo że popełnił błędy. (Dostał piątkę, mimo czego? mimo że popełnił błędy)

warunku (pod jakim warunkiem?, w jakim wypadku?, w razie czego?) Wstęp jest dozwolony pod warunkiem, że kieszenie zostaną opróżnione. (Wstęp jest dozwolony pod warunkiem, pod jakim warunkiem? że kieszenie zostaną opróżnione.)
Przykłady wykresów zdań podrzędnych wyrazów:
```
__1__                    __2__       __1a__       __1b__        __1__
     .                  .                  .     .                   .
     .                  .                  .     .                   .
     .__2__        __1__.                  .__2__.                   .__2__     
                                                                           .
                                                                           .  .__3 __ 
```
```
  
```
```
 
```
```
 
```
```
 
```
```
 
```
```
 
```
III Zdania wielokrotnie złożone

Zdanie wielokrotnie złożone – składa się z co najmniej trzech zdań składowych, które mogą być w stosunku do siebie złożone współrzędnie lub podrzędnie( lub i współrzędnie i podrzędnie), np.

(1) Lubię filmy, (2) ale wolę czytać powieści Jane Austin, (3) dlatego teraz wybieram się do biblioteki.

Zdanie 1 – zdanie główne; Zdania 1 i 2 – złożone współrzędnie przeciwstawne; Zdania 2 i 3 – złożone współrzędnie wynikowe.

(1) Obiecała mi,
                         (co?) (2) że się ze mną spotka, (pod jakim warunkiem?) (3) jeśli tylko upora się z nadrobieniem zaległości.

Zdanie wielokrotnie złożone
zdanie 1 – zdanie główne, zdanie nadrzędne do zdania 2;
zdanie 2 – zdanie podrzędne do zdania 1 dopełnieniowe; zdanie nadrzędne do zdania 3;
zdanie 3 – zdanie podrzędne do zdania 2 okolicznikowe warunku.

(1) Podoba mi się malarstwo, (2) więc pójdę do galerii, (3) żeby obejrzeć najnowszą wystawę.                                                                             po co?

Wypowiedzenie wielokrotnie złożone

Zdanie 1 – zdanie główne;
Zdania 1 i 2 – złożone współrzędnie wynikowe;
Zdanie 2 – nadrzędne do wypowiedzenia 3;
Wypowiedzenie 3 – podrzędne do zdania 2 okolicznikowe celu.
IV IMIESŁOWOWY RÓWNOWAŻNIK ZDANIA
Czasem jest tak, że zdanie podrzędne zamiast normalnego orzeczenia (myślał, pisał, wiał) ma imiesłów (myśląc, pisząc, wiejąc). Wtedy właśnie mamy do czynienia z imiesłowowym równoważnikiem zdania podrzędnego.

imiesłowowy równoważnik             zdanie nadrzędne
zdania podrzędnego
                            Janek zapomniał o bożym świecie.
Myśląc o Joasi,

imiesłowowy równoważnik             zdanie nadrzędne
zdania podrzędnego
                                           zapłakał rzewnie.Sprawdziwszy stan konta,

imiesłowowy równoważnik             zdanie nadrzędne
zdania podrzędnego
                                   wpadł do dziury przy drodze.Biegnąc do domu,

imiiesłowowy równoważnik        zdania współrzędne względem siebie
zdania podrzędnego                  i nadrzędne względem imiesłowowego równoważnika zdaniarzędne

                            Marcin podarł go i wyrzucił do kosza.
Napisawszy list,

Mówiąc o imiesłowowym równoważniku zdania, mamy na myśli tylko imiesłowy przysłówkowe uprzednie (usłyszawszy, wykrzyczawszy) lub współczesne (pisząc, krzycząc).
Imiesłowowe równoważniki zdania możemy przekształcać w zdania, jeśli imiesłów zastąpimy osobową formą czasownika i wprowadzimy jeden ze spójników podrzędności:
   ponieważ, dlatego, że, bo, kiedy np.

   Kacper i Igor zmęczyli się, wchodząc na Giewont.
   wypowiedzenie złożone z imiesłowowym równoważnikiem zdania
   Kacper i Igor zmęczyli się, kiedy wchodzili na Giewont.
   zdanie złożone podrzędnie z podrzędnym okolicznikowym czasu.

• Imiesłowowe równoważniki zdania zawsze oddzielamy przecinkiem od zdania składowego.
• Zamieniając zdania złożone na konstrukcje z imiesłowowym równoważnikiem, przeważnie używamy
- imiesłowów współczesnych (jeśli dwie czynności przebiegają w tym samym czasie)
  Sprzątając pokój słuchałem muzyki. (w tym samym czasie)
- albo imiesłowów przysłówkowych uprzednich (jeśli jedna z nich jest wcześniejsza)
  Napisawszy list, poszedłem na pocztę. (najpierw napisałem list, potem poszedłem na pocztę.
Imiesłowowy równoważnik zdania zaznaczamy na wykresie falowaną linią!

Przykład wykresu zdania podrzędnie złożonego z imiesłowowym równoważnikiem zdania:

Żródło: http://www.aleklasa.pl/gramatyka-testy-na-egzaminie/skladnia/1320-imieslowowy-rownowaznik-zdan ia

poniedziałek, 2 grudnia 2013

Powtarzamy do egzaminu gimnazjalnego - part 1:) ŚWIAT LITERACKI:)

* więcej takich przydatnych tabeli można znaleźć na stronie: http://wersus.com.pl/index.php?page=shop.product_details&flypage=shop.flypage_foto&product_id=381&category_id=111&manufacturer_id=0&option=com_virtuemart&Itemid=38

Zajrzyjcie !:)

UKŁADY RYMÓW:

rymy parzyste (aabb)

rymy przeplatane, inaczej krzyżowe (abab)

rymy okalające (abba)

Przykład rymów parzystych:

Fraszki to wszystko, cokolwiek myślimy, (a)

Fraszki to wszystko, cokolwiek czynimy; (a)

Nie masz na świecie żadnej pewnej rzeczy, (b)

Próżno tu człowiek ma co mieć na pieczy. (b)

Jan Kochanowski, "O żywocie ludzkim"

Przykład rymów przeplatanych:

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa, (a)

W brązie zachodu kute wieczornym promieniem, (b)

Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa, (a)

Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem. (b)

Leopold Staff, "Wysokie drzewa"

Przykład rymów okalających:

Leżysz zabity i jam też zabity, (a)

Ty - strzałą śmierci, ja - strzałą miłości, (b)

Ty krwie, ja w sobie nie mam rumianości, (b)

Ty jawne świece, ja mam płomień skryty.” (a)

Jan Andrzej Morsztyn, "Do trupa"

*http://www.womkat.edu.pl/files/standaryzacja/grupa69/Pogan%20Jolanta/rodzaje_i_ukady_rymw.html

RODZAJE RYMÓW:

W poezji polskiej rym jest ściśle związany z akcentem, a zatem wyróżniamy przede wszystkim:

rymy żeńskie (najczęstsze): posługujące się akcentem paroksytonicznym (czyli na przedostatnią sylabę), np. moda - uroda, występują w wierszu sylabicznym,
rymy męskie: posługujące się akcentem oksytonicznym (na ostatnią sylabę), np. sąd - błąd, dłoń - skroń, występują w wierszu sylabotonicznym,
rymy daktyliczne (bardzo rzadko występujące), posługujące się akcentem proparoksytonicznym (na trzecią sylabę od końca), np. chodziłbyś - zrobiłbyś, przezroczysta - ognista, zakochać - rozszlochać.

W zależności od umiejscowienia wyróżniamy:

rymy końcowe - występują najczęściej, umieszczane są na końcu wersu,
rymy wewnętrzne - występują w środku wersu (np. w "Bogurodzicy"), najczęściej są to rymy średniówkowe,
rymy inicjalne - występują bardzo rzadko, jest to rym na początku wersu.

Inne:

rymy dokładne, np. wodzie - lodzie, boju - pokoju,
rymy niedokładne (wśród nich wyróżniamy np. asonans - rym oparty na identyczności samogłoskowej, np. woda - droga, i konsonans - rym oparty na identyczności spółgłoskowej, np. warg - dróg). Rozwinęły się w poezji dwudziestolecia międzywojennego, obecnie występuje powszechnie w wierszu wolnym,
rymy gramatyczne - utworzone z wyrazów, których współbrzmienie wynika z identyczności końcówek gramatycznych (np. dwa czasowniki: myślimy - robimy, chodzi - rodzi, lub dwa rzeczowniki: półmiskami - gromadami, gromady - osady),
rymy niegramatyczne - utworzone z wyrazów należących do różnych kategorii gramatycznych lub różniących się formą gramatyczną (np. liczbą, osobą, przypadkiem, czasem itp.), np. kwili - chwili, ginę - przyczynę,
rymy bogate - obejmujące wiele głosek (męczeństwa - społeczeństwa),
rymy składane - bab ryk - fabryk, panie - na nie,
rymy banalne (częstochowskie) - blizna - ojczyzna, kocham - szlocham,
rymy wyszukane, egzotyczne - powstałe przez niezwykły dobór wyrazów: kształcie - miał cię, farby - znał by, trytonów - pantalonów.

*http://www.interklasa.pl/portal/index/strony?mainSP=subjectpages&mainSRV=jpolski&methid=17806924&page=subpage&article_id=320989&page_id=19553

Łatwiejsze wytłumaczenie:

Żenskie - rymujące się wyrazy muszą być co najmniej dwusylabowe.

Goście weszli w porzadku i stanęli ko-łem
Podkomorzy najwyższe brał miejsce za sto-łem.

Męskie - rymują się wyrazy jednosylabowe, np.

I tych klonów pod śniegiem rząd (...)
Miła moja! Wesołych Świąt!

Dokładne - mają identycznie rymujące się cząstki.

Młodości! ty nad pozio-my
Wylatuj, a okiem słoń-ca
Ludzkości całe ogro-my
Przeniknij z konca do koń-ca.

Niedokładne - opierają sie na przyblizonej zgodności brzmieniowej rymujacych się cząstek. Rymy te coraz częściej spotykamy we współczesnej poezji, np.

Tu nie pomoze nic...
a cóż ja znaczę!
ten sam sen, ten sam błysk,
sredbrne akacje.

Gramatyczne - opierają się na identyczności form gramatycznych, dowodzą kunsztowności poetyckiej, np.:

Martwe znasz prawdy, nie znane dla ludu,
widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce,
Nie znasz prawd żywych, nie zobaczysz cudu!
Miej serce i patrzaj w serce!

Niegramatyczne - poeta nie przetrzega w doborze rymów żadnych zasad. Takie rodzaje rymów są charakterystyczn dla poezji nowatorskiej, której twórcy odchodzą od tradycyjnych sytsemów wierszowych.

ŚRODKI POETYCKIE I ICH FUNKCJE SĄ DOSYĆ ŁATWO WYJAŚNIONE NA STRONIE:

http://polakna5.blox.pl/html/1310721,262146,21.html?401048

Proszę o przypomnienie sobie podstawowych środków poetyckich, stylistycznych:

metafora, epitet, porównanie, apostrofa, anafora, antyteza, pytanie retoryczne, antyteza, symbol, alegoria, onomatopeja (dźwiękonaśladownictwo), neologizmy, archaizmy, uosobienie, animizacja, eufemizmy, powtórzenia, przerzutnia.

Proszę zwrócić również uwagę na odmiany liryki!!!:)

W przypadku jakichkolwiek pytań można zgłaszać się do mnie osobiście w szkole! :) Na najbliższych lekcjach języka polskiego, rozdam przygotowane przeze mnie ćwiczenia, gdzie będziemy ćwiczyć wskazywanie środków i ich funkcji w tekstach poetyckich!

Pozdrawiam W.G.:)